حتماً شما هم شنیدید که آدم‌های افسرده 4 برابر آدم‌های عادی سکته می‌کنند. یا مردهای همیشه عصبانی و پرخاشگر بیشتر دچار بیماری‌های قلبی و عروقی میشن. میدونید چرا؟ چون این احساسات منفی روی سیستم عصبی، سیستم دفاعی، سیستم قلبی و عروقی و غدد درون‌ریز تأثیر میذارن. واسه همین هم هست که باید از شر این احساسات خلاص بشیم اما چطوری؟من بهتون می‌گم.

تا اینجا از افراد غمگین و افسرده گفتیم، حالا می‌خوایم درباره تأثیر احساسات مثبت بگیم. چند تا آمار براتون دارم که به احتمال زیاد کمتر جایی خوندید: افراد شاد و خرسند معمولاً تو مصاحبه‌های شغلی راحت‌تر قبول میشن. مدیران از کار این افراد راضی‌ترند. بازدهی و راندمان اون‌ها بیشتره. و خیلی راحت‌تر می‌تونند با دیگران ارتباط برقرار کنند. البته این لیست خیلی طولانی‌تر از این حرف‌ها است. اما تو یه جمله میشه خلاصش کرد: افراد شادتر کارهاشون رو بهتر انجام میدن و موفق‌ترن. با یه تمرین خیلی خوب و مفید واسه شادتر بودن موافقید؟ با ما همراه باشید.

تا حالا به این فکر کردید که سپاسگزاری چه فرقی با قدردانی و شکرگزاری داره؟ هیچ می‌دونستید یه سپاسگزاری ساده تا چه اندازه می‌تونه تو زندگی و کسب و کارتون تأثیر خوب و مثبت ایجاد کنه؟ اما سپاسگزاری یعنی چی؟ یعنی به طرف مقابل نشون بدید درک می‌کنید چه کار خوبی انجام داده و این حس خوب رو به اون منقل کنید. کار خیلی ساده ایه اما تأثیرات فوق‌العاده‌ای داره، می دونید چرا؟ چون به ما کمک می‌کنه حواسمون به اتفاقات خوب دنیای اطرافمون باشه. تمرین کنید که سپاسگزار باشید.

این مارپیچ برخلاف اسمش تعریف و مفهوم ساده‌ای داره: وقتی یه اتفاق خوب براتون میفته و شما سپاسگزاری می‌کنید، حس خوب و مثبت شما چند برابر میشه. برای همین مدام در اطرافتون به دنبال اتفاق های خوب می‌گردید تا بارها و بارها این حس خوب رو تجربه کنید و این مارپیچ ادامه پیدا می‌کنه تا شما بتونید احساسات خوب و مثبت بیشتری رو لمس کنید. در نقطه مقابل مارپیچ صعودی احساسات مثبت یه مارپیچ نزولی داریم از احساسات منفی که باید مراقب باشید تو این مارپیچ گرفتار نشید، چون سطح شادکامی شما رو به شدت پایین میاره.

با دویدن روی یه تردمیل به هیچ جا نمی‌رسیم. این اتفاق در مورد احساسات مثبت ما هم میفته. ما بعد از یه مدت به این احساسات عادت می‌کنیم و دیگه مثل قبل برامون تازگی و جذابیت ندارند. برای همین مثل دویدن روی تردمیل همش تلاش می‌کنیم تا دستاوردهای تازه‌ای داشته باشیم و کمی احساس شادی و خوشبختی کنیم. اما هیچ وقت این اتفاق نمیفته. مگه این که تمرین کنیم سپاسگزار باشیم. چون فقط سپاسگزار بودن می‌تونه این تردمیل رو متوقف کنه.

حتماً این کلمه به گوشتون آشنا است اما شاید تا حالا خیلی به مفهوم علمی اون دقت نکرده باشید: ما یک سری فکر تو سرمون داریم که انقدر تکرارشون کردیم، باورمون شده درست هستند. به این میگن ذهنیت. باید بدونیم ذهنیت ما چیه و آگاهانه تغییرش بدیم تا بتونیم یه تغییر خوب و مثبت تو زندگیمون ایجاد کنیم. یه تغییر ماندگار. اگه می‌خواید بدونید چند نوع ذهنیت داریم و چطور میشه با چند تا تمرین بفهمیم ذهنیت ما از چه نوعه با ما همراه باشید چون قراره بهتون کمک کنیم تا یه ذهنیت جدید پیدا کنید و الگوهای ذهنی تون رو تغییر بدید.

دو مدل ذهنیت داریم؛ ذهنیت ثابت که نمادش سنگه چون در این ذهنیت ما باور داریم هر کس با یک سری استعداد و توانمندی ذاتی به دنیا میاد و مثل سنگ تغییرناپذیره. در ذهنیت رشد که نمادش خمیره ما معتقدیم همه چی اکتسابی و قابل تغییره و میشه مهارت ها و توانمندی‌های جدیدی رو کسب کرد. کدوم ذهنیت درست میگه؟

ذهنیت ثابت، ما رو پشت دیواری از قضاوت‌ها گرفتار می‌کنه، مثلاً میگیم: من باهوش نیستم. فلانی فروشنده خوبیه. ولی ذهنیت رشد به ما میگه همه چیز رو میشه یاد گرفت و نباید بهونه بیاریم که من استعدادش رو ندارم‌، باید مدام از خودمون بپرسیم؛ چطور میشه بهتر شد؟ چطور میشه رشد کرد؟ برای بهتر شدن چه آموزش‌هایی باید ببینم؟ ذهنیت شما از کدوم نوعه؟

شکست‌هاتون رو یه فرصت برای بهتر شدن میدونید یا یه نشونه واسه این که باید دست از تلاش بکشید و تسلیم بشید؟ وقتی موفق میشید ربطش میدید به این که فرد با استعداد و توانمندی هستید یا معتقدید موفقیتتون به خاطر تلاش‌هاتون و آموزش‌هایی بوده که دیدید؟ چه تعریفی برای تلاش، تغییر یا یک نگرش جدید دارید؟ فکر می‌کنید ذهنیت ما چه تأثیری بر زندگی روزمره‌مان دارند؟

فردی که ذهنیت ثابت داره، از چالش فراریه و اگه نتونه یه مانع رو از سر راهش برداره، میگه من بی عرضه و بی استعدادم. واسه همین هم خیلی کم تلاش میکنه هم خیلی زود نومید میشه. در ذهنیت رشد با آغوش باز به استقبال مشکلات و چالش‌ها میریم. از شکست نمی‌ترسیم، به دنبال یادگیری هستیم و چالش رو به فرصت تبدیل می‌کنیم.

گاهی اوقات نتیجه رو جلو جلو پیش بینی می کنیم، بعد زمین و زمان رو به هم می دوزیم تا پیش‌بینی ما درست از آب دربیاد. مثلاً میگیم حتماً تو فلان آزمون قبول میشیم. بعد کلی تلاش می‌کنیم، کلی وقت میذاریم و خودمون رو واسه آزمون آماده می‌کنیم تا پیش بینی‌مون به واقعیت تبدیل بشه. به این مدل پیش بینی میگیم پیش بینی خودانجام یا کامبخش. البته برعکسش هم میشه. یعنی یه اتفاق بد و منفی رو پیش بینی می‌کنیم و با هیچ کاری نکردن یا کم کاری باعث میشیم پیش بینی‌مون درست از آب دربیاد تا بگیم دیدی گفتم! اما پیش بینی کامبخش چه ربطی به ذهنیت داره؟

اولین گام واسه تغییر، شناخت ذهنیته. پس اگه می‌خواید بدونید ذهنیت شما از نوع ثابته یا رشد، باید؛ به کلمات و عباراتی دقت کنید که تو گفتگوهای روزمره از اون ها استفاده می‌کنید. ببینید وقتی با یه چالش یا تغییر روبرو میشید، چه عکس العملی نشون میدید. از خودتون سوال‌های قدرتمند بپرسید. یا به پرسش‌نامه‌ای پاسخ بدید که تو سایت مدرسه توسعه فردی و کسب و کار علی مسچی گذاشتیم.